Laborategiko hazitako diamantea bi metodo erabiliz sortzen da gaur egun: CVD eta HPHT.Sorkuntza osoa hilabete bat baino gutxiago behar izaten da.Bestalde, lurrazalaren azpian diamante naturalak milaka milioi urte behar ditu.
HPHT metodoak hiru fabrikazio prozesu hauetako bat erabiltzen du: gerriko prentsa, prentsa kubikoa eta esfera zatitua.Hiru prozesu hauek presio eta tenperatura altuko ingurunea sor dezakete, zeinetan diamantea garatu daitekeen.Karbonoan kokatzen den diamante hazi batekin hasten da.Diamantea 1500° Celsius-ra jasaten da eta presioa 1,5 libra hazbete karratuko.Azkenik, karbonoa urtzen da eta laborategiko diamante bat sortzen da.
CVD-k diamante-haziaren zati mehe bat erabiltzen du, normalean HPHT metodoa erabiliz sortua.Diamantea 800 °C ingurura berotzen den ganbera batean jartzen da, karbono handiko gasez beteta dagoena, adibidez, metanoa.Ondoren, gasak plasma bihurtzen dira.Gasetatik datorren karbono purua diamanteari itsatsi eta kristalizatu egiten da.